Spotkałem się z kolegą bo kolega jest od tego aby czasem spotkać się z nim....
I tak pojechaliśmy pokręcić się po okolicy. A w drodze postanowiłem odwiedzić jedno miejsce, które odwiedzam rzadko. Powodem jest fakt, że w miejscy dwóch stawów w lesie, które są położone na terenie bagiennym, dwie dekady temu doszło do pewnej tragedii. Krótko mówiąc, w okolicach jest dom, z którego kiedyś wyszła na spacer pewna starsza Pani i...zaginęła a znaleziono ją w jednym z tych stawów.
Ostatni raz byłem tam bodajże w 2012 roku i wtedy stał jeszcze między stawami krzyż. Dziś to miejsce zmieniło się nie do poznania. Wykarczowano większość wyższej roślinności, razem z krzakami, które rosły między stawami. Także w miejscy gdzie kiedyś był owy krzyż dziś leży sterta ściętych krzaków.
Nie było potrzeby wchodzić dalej niż na dystans który widać na zdjęciach. Ogólnie to całe miejsce jest trochę creepy.
Potem azymut nad pobliskie jezioro, tam przerwa na położonej dość wysoko kładce widokowej.
A później wieża widokowa w Krzewencie z widokiem na jezioro Rakutowskie. Pierwszy raz byłem tam pod koniec lipca i jak widać ludzie naprawdę nie potrafią uszanować tego, że nadleśnictwo zaczęło robić konkretne miejsca dla turystów. Połamane schody to na pewno wynik pijackich pomysłów. I teraz ktoś bardziej strachliwy może na samą górę po prostu bać się wejść.
A powrót pod wiatr, taki że na jeziorze była naprawdę spora fala, a tutaj to rzadki widok. Wracaliśmy lasami, dalej ale spokojniej. Pod koniec na otwartym terenie było naprawdę ostro. Cóż pogoda była dziś już zupełnie inna niż wczoraj co nie zmienia faktu, że daliśmy radę.
Kończy się czas wolny. W poniedziałek powrót do pracy. Ja zamykam ten okres tym, że wykorzystałem ten czas jak tylko mogłem. Rower i inne zajęcia w których miałem zaległości.
Licznik pokazuje że od zakupu, nowy rower ma nabite ponad 500 kilometrów. Cieszy mnie ten stan bo nie stało się tak, że czasem człowiek coś kupi a potem to stoi i się kurzy.
Nie wiadomo czy jeszcze w tym roku będzie jakiś wyjazd bo siłą rzeczy pogoda nie pozwala na zbyt wiele, mimo dobrego przygotowania i chęci. Dni coraz krótsze a potem trzy weekendy do świąt a w nich min. koncerty.
Jednak to co się w ten czas przejechało to moje. A można powiedzieć, że w zasadzie dojechałem wszędzie tam gdzie planowałem.

Stawy bagienne © MrHead

Wykarczowane krzaki na kupie między stawami © MrHead

To miejsce jest trochę przerażające © MrHead

Ambona myśliwska © MrHead

Punkt widokowy © MrHead

Zachodzące słońce © MrHead

Połamane schody na wieży widokowej w Krzewencie © MrHead

Widok na starą wieżę widokową tuż u brzegów jeziora Rakutowskiego © MrHead

Poziom 2 kolejny złamany stopień © MrHead

Widok z wieży, krowy pasą się leniwie © MrHead

Zachód słońca przy deszczowych chmurach © MrHead

Krowy się pasą leniwie © MrHead

fala na tym jeziorze to rzadkość © MrHead

Człowiek uczy się całe życie. Wczoraj sprawdzałem jakie jeszcze jeziora w lesie są do odkrycia. Przejrzałem mój rowerowy blog i stwierdziłem, że ostatnie jezioro w Gostynińsko-Włocławskim Parku krajobrazowym przy którego brzegu nie byłem to Radyszyńskie.
Na mapie po lewej znajduje się jezioro Łąkie. Ale zaraz zaraz, kojarzę że kiedyś byłem nad jeziorem Łąkie ale to nie ta lokalizacja. I faktycznie, jezioro Łąkie które udało mi się odwiedzić znajduje się w okolicach jeziora Gąściąż.
Tak więc w odległości ok 10-12 km są obok siebie dwa jeziora o tej samej nazwie.
Tak więc dzisiejszy azymut to jezioro Łąkie 2 i Radyszyńskie. Ciężko mówić o ich zdobyciu, lepiej powiedzieć o odkryciu, ponieważ.
Słońce o tej porze roku świeci krótko. Kiedy dostałem się do jeziora Łąkie, sporo zajęło zanim znalazłem dostęp do brzegu. I było to bardzo dzikie podejście. Dosłownie bo dróżka była nieźle przez dziki przeryta. Ale udało się, co nie zmienia faktu, że w cieplejsze dni, trzeba znaleźć dojście od cywilizowanego brzegu, a taki na pewno jest.
Parę zdjęć, chwila oddechu i szybko na Radyszyńskie a tam.....Ktoś się pobudował. Ok spoko, nie ważne, lekarz, prawnik czy inny dziany gość. Skoro ktoś mu dał pozwolenie to niech stawia zamek, ale k...a ogrodzić 3/4 jeziora to przesada, Do wody w najbliższym miejscu miałem 10 metrów. Kila zdjęć zrobiłem od dzikiej strony, gdzie siatki już nie było ale wejść tam to już musiałbym mieć wodery. Także i pod tym kątem mam kolejne wyzwanie na przyszły rok.
Wracałem na około drogą asfaltową, gdzie pod koniec panował już mrok. I jak się okazało nabiłem sporo kilometrów.
Może zaznaczenie akwenów wodnych nie należało dziś do udanych ale, dzięki technologi udało mi się dojechać lasami w miarę prosto i po dobrych drogach. Odkryłem nową aleje brzozową i.....miejsce gdzie z dzikiego brzegu widać nie wieżę przeciwpożarową a komin MPEC Włocławek.

Lubię taki las © MrHead

Trochę creepy, ale klimatycznie © MrHead

Nowa aleja brzozowa odkryta © MrHead

miejsce pomiarów hydrologicznych © MrHead

Tablica znamionowa © MrHead

Jezioro Radyszyńskie © MrHead

Jezioro Łąkie 2 © MrHead

Jezioro Łąkie 2 © MrHead

Panorama Jeziora Radyszyńskiego z ogrodzeniem © MrHead

Widok na komin MPEC Włocławek z dzikiego brzegu jeziora Radyszyńskiego © MrHead

Panorama Jeziora Radyszyńskiego z ogrodzeniem © MrHead

Go Go Like Bike WTR © MrHead

Of course yes © MrHead

Powrót nocą © MrHead

Telefon z pracy, że do poniedziałku wolne.....a do tego piękna pogoda. Cóż więc robić? Póki słońce w jesiennym zenicie to dawaj w las.
Dzisiejszy azymut skierowany na konkretne 3 cele. Jednak aby je zdobyć musiałem odebrać przesyłkę. Kilka dni temu upolowałem na allegro aparat kompaktowy. Identyczny z tym jaki miałem już wcześniej a który zajechałem właśnie na rowerowych wycieczkach. Tym razem kupiłem używany z gwarancją działania. I najlepsze jest to, że to małe coś ma 8x zoom optyczny, a to pozwoliło mi upolować wyraźnie to co chciałem.
A w obiektywie miały się dziś znaleźć 3 miejsca w lesie, gdzie z oddali widać wieżę przeciwpożarową Widoń, z którą bezpośrednie spotkanie opisywałem wcześniej.
Nie mówię, że tych miejsc nie ma więcej, ale podczas moich wieloletnich eksploracji okolicznych lasów te zdołałem sam odkryć.
Po drodze zatrzymałem się bo zauważyłem, że ząb czasu obalił jeden pomnik przyrody i zanim zostanie uprzątnięty, warto by zachował się na fotografiach.
Wszystkie trzy miejsca z których widać wieżę znajdują się w okolicach jezior Wójtowskich. Tak jezior, bo są tam aż trzy akweny. Przy pierwszym nieświadomie spłoszyłem stado wodnych kaczek i namierzyłem miejsce gdzie lubią tyłek zamoczyć dziki.
Dalej droga przebiegała obok krzyża, który jest na zdjęciach z poprzednich wycieczek.
Na koniec nie chciało mi się już wracać tym samym szlakiem trzeci raz co ostatnio, więc w bok i dzida pieszym szlakiem zielonym na Dzilno. A tam chwila przerwy, parę zdjęć (te miejsca też już są w galerii). i na powrocie nowa obserwacja. Kładkę edukacyjną dzięki wycince, widać z głównej drogi.
Na jednym zdjęciu widać jaka była temperatura. Pogoda idealna, prawie bezwietrznie, do tego słońce i o dziwo zasięg komórkowy w lesie taki, że nie wyłączyło mi muzyki na Spotify.
Wszystkie zdjęcia robione aparatem, telefonu nawet nie wyciągałem z sakwy.

Pomnik przydody obalony przez naturę © MrHead

Wyrwało go z korzeniami © MrHead

Majestat gałęzi © MrHead

Widok z drugiej strony © MrHead

Jest trochę wody przy stopniu wodnym © MrHead

Widok na wieżę Widoń od strony dzikiego brzegu jeziora Wójtowskiego Dużego © MrHead

Chwila przerwy © MrHead

Nie raz tu dziki były © MrHead

Dziki brzeg © MrHead

Wieża w oddali © MrHead

Majestat widoczny z daleka © MrHead

Panorama © MrHead

Stara tablica © MrHead

Oznakowania turystyczne © MrHead

Ścieżka piesza, szlak zielony © MrHead

Wieża widoń pod słońce © MrHead

Z daleka wygląda majestatycznie © MrHead

Widok na wieżę ze ścieżki zielonej rowerowej © MrHead

Chwila przerwy © MrHead

Centrum dowodzenia © MrHead

Taka temperatura pod koniec listopada © MrHead

Drzewo nad brzegiem jeziora dzilno © MrHead

Przepompownia © MrHead

Resztki bardzo starego pomostu © MrHead

kładka turystyczna widoczna z drogi © MrHead

Pogoda dziś może nie była wybitnie rowerowa, ale temperatura była wyższa niż prognoza zapowiadała. A skoro średnia przekraczała 0 stopni to pomyślałem, że raz się żyje.
Azymut - źródło strugi czyli pierwszy most od jej ujścia przy jeziorze rakutowskim. Atak nastąpił od dzikiej strony, czyli drogi, którą ostatni raz jechałem jeszcze będąc w liceum.
Sporo się pozmieniało, a sama droga przeszła wiele metamorfoz. Tam gdzie dojeżdżają rolnicy na pola jest jeszcze spoko. Potem trochę gorzej bo teren naszpikowany jest ambonami myśliwskimi. Potem robi się jeszcze bardziej bagiennie. A pod koniec przed samym korytem rzeczki ilość dziur, wyłomów i kolein jest taka, że naprawdę tylko parę razy w roku, ktoś kto zarządza tym terenem zapuszcza się tam kontrolnie i to też traktorem.
Po dotarciu do koryta miałem jeszcze nadzieję bo woda była, jednak tylko stojąca bo pół kilometra dalej na moście okazało się, że niestety, jezioro już nie zasila strugi. Czy to wina procesu zarastania czy też tego, że źródła już nie wybijają tak obficie - ciężko powiedzieć.
Kolejna obserwacja to krowy, nie wiem czy z nudów czy racji wyróżniających się barw, zawsze podchodzą pod samego pastucha zainteresowane tym kto się pojawił w okolicy.
A powrót to już z górki bo kilometr od mostu jest droga asfaltowa. A do tego było z wiatrem, co przy temperaturze 2,8 stopnia poprawiało morale.
Na powrocie lekki przegląd co się na wsiach pozmieniało

Tutaj jest woda, ale stojąca © MrHead

Pierwszy most na Rakutówce © MrHead

A pod mostem sucho i zarośnięte © MrHead

Krowy idące w moim kierunku w zaciekawieniu © MrHead

Tam naprawdę widać taflę wody jeziora rakutowskiego © MrHead

Puste koryto rakutówki © MrHead

Puste koryto rakutówki © MrHead

"Grzmiąca" zdobyta!
Kiedy dowiedziałem się, że dziś wolne, bo auto ciągle w serwisie, wiedziałem że muszę zrobić coś co nie udało się wczoraj i myślałem, że atak na odkrycie nowego miejsca rozpocznie się dopiero w przyszły weekend.
O czym mowa? O miejscu pamięci Grzmiąca. Od kilku lat znałem miejsce pamięci Widoń, z którego zdjęcia dodawałem ostatnio, ale dwa tygodnie temu, kiedy szukałem tego miejsca zauważyłem na mapie google, że ktoś oznaczył "miejsce pamięci" i wybrałem się w ten punkt. Jednak nic tam nie było, a obszar nie pasował mi do tego co znałem wcześniej. W dodatku potem zorientowałem się, że owe miejsce to nie pomniki Widonia tylko Grzmiąca. Wtedy było już ciemno więc nie było sensu penetrować lasu.
Wczoraj znów tam byłem i zgłupiałem. Ktoś ewidentnie strzelił faila z tą pinezką. Przeczesałem teren w promieniu kilkuset metrów i nic......Po powrocie do domu sprawdziłem internet i znalazłem wskazówki dojazdu, a dziś jak po sznurku dojechałem tam gdzie faktycznie znajduje się miejsce pamięci Grzmiąca.
Zaznaczyłem to miejsce na mapie a potem w domu zmierzyłem przez google maps odległość. Autor pinezki rozjechał się z rzeczywistością o prawie 465 metrów. Tak więc mogłem sobie szukać i szukać....
Ale dziś się udało i z dumą zaznaczam na mojej mapie kolejne odkryte i zdobyte w lesie miejsce.
Na powrocie plan b z wczoraj czyli fotka z jednego z trzech miejsc w lesie gdzie widać z daleka wieżę Widoń oraz sprawdzić jak ma się krzyż na Wójtowskim. O dziwo naprawdę dawno mnie tam nie było bo stoi tam zupełnie inny krzyż.....Wszystko na zdjęciach.
Aha i jeszcze po drodze z Grzmiącej na Wójtowskie napatoczyły się grzyby. Co miały tak zostać same, zabrałem je do domu i na podwieczorek jajecznica z grzybkami i cebulką, a co.
Pamiętam jak wszyscy na fb chwalili się grzybami w we wrześniu. No to chyba system zagięty bo ja swoje jedyne grzybobranie w tym roku zaliczyłem 18 listopada. A pachniały i smakowały wybornie.
Wyprawa zakończona sukcesem i to z nawiązką!


Zadaszenie w środku lasu © MrHead

Zadaszenie w środku lasu 2 © MrHead

Zadaszenie w środku lasu z perspektywą na rower © MrHead

Zadaszenie, widok od dolny © MrHead

Grzmiąca, oznakowanie na drzewie © MrHead

Tablica informacyjna miejsca pamięci - Grzmiąca © MrHead

Pierwszy z 4 pomników w miejscu pamięci - Grzmiąca © MrHead

Dwa z czterech pomników w miejscu pamięci - Grzmiąca © MrHead

Pomnik w miejscu pamięci - Grzmiąca © MrHead

Miejsce Uświęcone Krwią Polaków Poległych Za Wolność Ojczyzny © MrHead

Miejsce Uświęcone Krwią Polaków Poległych Za Wolność Ojczyzny © MrHead

Czwarty i ostatni pomnik w miejscu pamięci - Grzmiąca © MrHead

Inny widok na dwa pomniki © MrHead

Widok na miejsce pamięci od wejścia z drogi leśnej. © MrHead

Widok na pierwszy pomnik w miejscu pamięci Grzmiąca © MrHead

Miejsce Uświęcone Krwią Polaków Poległych Za Wolność Ojczyzny - Róże © MrHead

Tablica informacyjna - Grzmiąca © MrHead

Oznakowanie miejsca pamięci na drzewie © MrHead

To samo drzewo z widokiem na tablicę. © MrHead

grzyby rosnące na środku leśnej drogi. © MrHead

Samotna sosna dumnie rośnie na obrzeżach wycinki © MrHead

Jedno z trzech miejsc w lesie gdzie widać wieżę przeciwpożarową - Widoń © MrHead

Nowy krzyż na Wójtowskim © MrHead

Cokół krzyża na Wójtowskim, © MrHead

Porównanie oficjalnej pinezki z mapy Google, do rzeczywistej lokalizacji miejsca pamięci Grzmiąca © MrHead

Widok na krzyż z perspektywą roweru, © MrHead

I kolejne porównanie © MrHead

Jajecznica z cebulką i grzybkami znalezionymi podczas leśnej wycieczki. © MrHead

Jedno z trzech miejsc w lesie gdzie widać wieżę przeciwpożarową - Widoń © MrHead

Porównanie krzyży na Wójtowski 2012 i 2019 © MrHead

Kolejna rowerowa niedziela. Ale nie planowałem tego, bo miałem leżeć, odpoczywać, spać i bąki zbijać. Jednak ciągnie wilka do lasu.
O wyjeździe zaważyło to, że pogoda wyjątkowo dopisała. No to w drogę.
Azymut od dawna siedział mi w głowie a więc...
Najpierw do lasu drogą na której parę lat temu położono płyty z rozbiórki jednej z dróg miejskich. A kiedy dwie dekady temu kładziono je na owej drodze, były sprowadzone z jakiejś budowy ze stolicy, i tylko fakt, że ktoś je kupił uratował je od finału na gruzowisku. Obydwa fakty lokalnie były świętowane jako wielki sukces. I zawsze jak po tych płytach jadę to uśmiecham się pod nosem, że mam zaszczyt jechać po tak zacnej nawierzchni.
Później aleja brzozowa. Nie było mnie tam parę dobrych lat i przez ten czas leśnicy wpadli na pomysł by i inne drogi w tym rejonie brzozami obsadzić. Rosną dumnie i miło się jedzie w takim rejonie.
Potem z lasu do strugi w kierunku tzw. kwadratu. A tam zawsze się rozglądam bo dużo ambon myśliwskich. I chociaż mój rower jest oczojebno-niebieski to i tak uważam, bo ktoś może pomyśleć, że właśnie z lasu wyłonił się dzik z niebieskimi nogami. Cóż postrzał to nieprzyjemna sprawa, więc lepiej go przy niedzieli unikać.
Kwadrat - za dzieciaka jeździło się tam wykąpać i schłodzić w upalne dni. Teraz wody w korycie już nie ma. Stopień wodny ograbiony parę lat temu przez złomiarzy, ale sentyment jest.
A za kwadratem wybudowano most dla rolników, by mogli na pola jakoś dojechać, nie tylko słabiznami brzegowymi.
Dalej ode wsi do de wsi i ponownie w las. A tam......pamięć mnie nie zawiodła. Kiedyś kilka dni szukałem miejsca pamięci na Widoniu. Nie oznakowany, dobrze skryty, ale pamiętałem która ścieżka i zakręt i jest. Sukces, bo wiele tam dróżek które mogą zwieść w inne leśne odmęty.
A potem piekielna górka i wieża przeciwpożarowa Widoń. Górka zdobyta nie bez zadyszki, ale za to na pełnej.....zmianie biegów.
Wokół wieży fortyfikacje które ostatnio promuje mój znajomy, i włożył kawał ciężkiej roboty, by każdy mógł min, zobaczyć to co jest na tablicy informacyjnej.
A na samej wieży kiedyś byłem częstym gościem. Kiedy jeszcze była dostępna dla ruchu turystycznego. Pracował tam Pan "Zenek" a ja że często jeździłem tymi szlakami wiedziałem, że by wejść na górę trzeba mieć specjalny "bilet wstępu". Zawsze owy bilet miałem i często spędzaliśmy parę godzin. Ja mogłem do woli napatrzeć się na okolice a Pan "Zenek" miał z kim pogadać.
Na koniec powrót lasami jeszcze za dnia w totalnie przełajowym tempie.

ogoda dziś była wyjątkowa jak na listopad. Mimo zachmurzenia, które trochę straszyło opadami, udało się spokojnie przejechać dystans bezdeszczowo.

A trasa to stary szlak leśny drogą asfaltową do Smólnika, gdzie po drodze obowiązkowo trzeba było odwiedzić Dąb Szypułkowy oraz po raz pierwszy budynek, który kiedyś był chyba domem rodzinnym a potem oddziałem leśnictwa. Dziś to pustostan popadający w ruinę. 

Później cmentarz Smólnik i znicz na grobie członka rodziny. Dalej asfaltem do Józefowa, po drodze cmentarz. A z Józefowa drogą szutrową na Wikaryjkę. Potem Widoń i lasem do drogi nr 1, skąd powrót do domu. 

Oczywiście trasa miała za zadanie odświeżenie dawnych szlaków, miejsc i pamięci. Dużo się pozmieniało aczkolwiek nie wszystko na lepsze. No i są kolejne plany na odświeżenie dawnych dróg by potem planować odkrywanie nowych...

Oj czasy się zmieniły. Jak bylem w wieku młodzieżowym to nie przepuściłbym okazji by w chociaż jedną noc 1 lub 2 listopada nie pójść na cmentarz. Pamiętam, że zawsze było wtedy sporo ludzi. Zawsze.

A dziś, spontanicznie przejechałem się na rowerze i zahaczyłem o cmentarz i....pusto, nikogo. Czasy się zmieniają.

Kiedy rower był już kompletny w aktualizacje, przyszła pora na wycieczkę sprawdzająco - rekreacyjną. Świadomie nie rzucałem się na żaden rekord i wiedziałem, że będzie to minimalny dystans.

A korzystając z okazji, że nie lubię święta 1 listopada pod kątem ludzkiej obłudy, toteż chętnie się od ludzi odciąłem do lasu, gdzie praktycznie nie było nikogo. 

Pierwsza sprawa, to  mostek przy leśniczówce został odbudowany i jest przejezdny, ale już nie dla ciężarówek. Bo ta kilka lat temu go zarwała.

Drugie zaskoczenie to suche koryto w strudze pod mostem i jak wzrokiem sięgnąć. Cóż jezioro rakutowskie nie daje już tyle wody ze źródeł co kiedyś i w dodatku wszystko zarasta.

Trzecie zaskoczenie to asfalt na drodze pożarowej numer 2. Zacnie naprawdę zacnie się po tym jedzie. 

Czwarte - znak z symbolem grzybka, będący jak mniemam oznaczeniem ścieżki dydaktycznej.

Piąte - wyschnięty zbiornik pożarowy za jeziorem Dzilno. 

Szóste - małe szkody na kładce a tyle lat mnie nie było i myślałem że poziom dewastacji będzie większy.

Siódme - nie tylko ja odwiedzam cmentarz ewangelicki w lesie.

Poprzedni film kręcony był 2 maja 2014