Po sobotnim rajdzie od razu zabrałem się do naprawy. Wczoraj pojechałem autobusem do Włocławka by kupić części. W jednym sklepie (nazwijmy blaszany garaż sklepem z serwisem), facet chciał mi wcisnąć coś innego a jak mu powiedziałem, że chce dokładnie taką sama oś to powiedział, że nie będzie już ze mną w ogóle rozmawiał.
Potem zanim wybrałem się do mojego zaufanego sklepu odwiedziłem jeszcze jeden, który znalazłem wcześniej w internecie. Sklep jak supermarket, wielki, zaopatrzony i ruch w nim jak w mięsnym, ale za to ceny kosmiczne. Więc nie zastanawiając się długo poszedłem na chmielną.
Oś plus linka plus 2 klamki razem 38zł. W tym dużym sklepie za samą bym prawie tyle musiał wydać.
Powrót do domu i jazda do pracy. Założenie osi to nie był problem, jak również wymiana linki wraz z klamką. Problem pojawił się, kiedy okazało się, że linka tylnego hamulca jest za krótka z nową klamką. Tak więc dziś kupiłem już na miejscu linkę plus zaślepki i założyłem.
i tutaj zabawa się zaczęła. Wolnobieg obcierał o uchwyt od przerzutnika. Podłożyłem podkładkę i niby ok ale teraz biegi nie wchodziły jak powinny więc kolejna zabawa z regulacją przerzutnika. W końcu udało się.
Wcześniej jeszcze trochę zmagań było z ustawieniem osi tak by chodziła lekko ale nie miała luzów, w dodatku kontrowanie trzpienia też było dość mozolnym zajęciem i uważać trzeba było by kręciła się sama kontra a nie cały gwint psując ustawienia.
Teraz napiszę jeszcze dlaczego zmieniłem klamki. Już drugi raz pękła mi linka z przodu, z tyłu też raz już się to zdarzyło. Pewnie kolejny raz byłby kwestią czasu. Co ciekawe linki nigdy nie pękały mi przy mocowaniu na szczękach ale zawsze na klamce. Tak więc możliwe że nie był to efekt tylko zbyt silnego ciągu ale również zmęczenie materiału przez dość staromodną budowę klamek. Teraz kiedy wymienione są na nowe chwyt jest pewniejszy i można regulować naciąg na klamce a nie na szczękach. Zobaczymy jak to wyjdzie w praniu. Nie wiem czy jutro się wybiorę bo wieje ale na pewno trzeba będzie to przetestować.
W dalszym ciągu są problemy z błotnikami a raczej z pałąkami które je trzymają. Już nie wiem co robić by to cholerstwo nie obcierało o koło przy ruszaniu, ale coś będę musiał wymyślić.
Tymczasem powinno być dobrze. Mam nadzieję, że oś wytrzyma długo podobnie jak linki, no i że na razie to koniec awarii. Bo już chyba teraz większość części jest wymieniona na inną.

Mój sprzęt przed wymianą klamek hamulcy © KornFanHead

A tutaj po wymianie z nowymi klamkami i linkami. © KornFanHead

Stara i nowa oś © KornFanHead

Pobudka 6:30, śniadanie, ostatnie przygotowania i w drogę. Oj zimno zimno. Czarna bluza na koszulce łagodnie rozgrzewała moje plecy, jednak dłonie długo były zgrabiałe. W końcu jakoś się rozgrzałem ale i tak do końca drogi do Włocławka zastanawiałem się, czy nie kupić sobie pary zwykłych rękawiczek. Słońce jednak uspokajało, że zimniej nie będzie. Po godzinie dotarłem na miejsce. W tym momencie muszę pochwalić Włocławek, po remoncie jedynyki okolice dworca wzbogaciły się o wygodne ścieżki rowerowe.

Zbiórka o 9. Ostatni uczesnicy docierają na miejsce, inni odhaczają się na liście obecności. © KornFanHead

Jak to zwykle bywa na ustaloną godzinę dotarli prawie wszyscy, ale margines czasowy został zachowany więc spokojnie dojechali spóźnialscy. A kiedy był już komplet chętnych przyszedł czas na dokładne wytłumaczenie przebiegu rajdu.

Ostatnie instrukcje przed wyruszeniema trasę. © KornFanHead

i ruszyliśmy równym tempem, przynajmniej my z przodu. Po kilku kilometrach dotarliśmy do Wieńca. A tam chcieliśmy wejść do wcześniej ustalonego parku z zespołem pałaców. Najpierw nie mogliśmy odnaleźć strażnika a potem jak to w ochronie bywa, nawet ze stosownym zezwoleniem pojawiły się opory by nas tam wpuścić. Polska to naprawdę dziwny kraj, jest tyle miejsc do zwiedzania ale jak chcesz wejść musisz najpierw poznać jaką pseudo władzę ma ochrona obiektów....

Wieniec, park z zespołem dworków. Jak to zwykle w życiu bywa, cieć początkowo nie chciał nas wpuścić. Jeden telefon wyjaśnił sytuację. © KornFanHead

Podczas gdy cieć dzwonił do zarządcy moja uwagę przykuła lampa nad bramą. Od razu skojarzyły mi się filmy o wojnach w wietnamie, a tu proszę i takie lampy są u nas....

Takiej lampy nie powstydziła by się nie jedna baza wojskowa. Takie relikty pokazują że w PRL wiele rzeczy robiono z rozmachem. © KornFanHead

Po drugiej stronie ulicy pojawiła się inna atrakcja czyli mała prywatna hodowla kucy.

Kucyki © KornFanHead

W końcu weszliśmy i zaparkowaliśmy (dosłownie) by obejrzeć sobie te dworki.

Mój sprzęt wśród innych przy których wyglada naprawdę skromnie © KornFanHead

Pierwszy dworek jest wybudowany w stylu eklektycznym.

Dworek w Wieńcu ujęty w panoramie © KornFanHead

Jak się okazało, do niedawna pełnił on funkcję szpitala. Aż chciało by się wejść do środka i zrobić pare zdjęć.

Pozostałości po tym jak dwór pełnił rolę szpitala © KornFanHead

Między pierwszym a drugim dworem rośnie wiele drzew ale niektóre są wyjątkowo okazałe.

Dostojny dąb (?) © KornFanHead

Drugi dwór wzniesiono w stylu gotyckim.

Drugi dworek w panoramie © KornFanHead

Ten sam dwór ujęty normalnym kadrem © KornFanHead

Po wizycie w Wieńcu udaliśmy się do Brzezia a tam czekał na nas posiłek. Gorąca zupa pokrzepiła wszystkich. A potem zwiedziliśmy kolejny ciekawy dworek który okazał się Wielofunkcyjną Placówką Opiekuńczo-Wychowawczą czyli inaczej mówiąc małym domem dziecka.

W środku po remontach w dawnym kominku wbudowano tablicę z herbem brzezia.

Tablica z herbem wbudowana w zabytkowy kominek © KornFanHead

Nie byłbym sobą gdybym nie znalazł czegoś mrocznego....

Schody jak z horroru. Niestety krata uniemożliwiła sprawdzenie gdzie prowadzą. © KornFanHead

Na zewnątrz też wyglada to okazale. Można by tu było kręcić thriller.

Dwór w Brzeziu. Widok od zachodu © KornFanHead

Po posiłku i zbiorowym zdjęciu pojechaliśmy dalej. Była jednen upadek, na szczęście nie groźny. Potem czekaliśmy bo ktoś miał awarię, a że musieliśmy nadrobić trochę kilometrów czekał nas jeszcze jeden mały odpoczynek. A potem....

Nastapiło coś czego się nie spodziewałem. Od jakegoś czasu czułem, że tylne koło obciera mi o błotnik ale teraz naprawdę mocno było to odczuwalne. Musiałem zwolnić, a potem się zatrzymać. Nie wiedzialem na początku co się stało. Ekipa z klubu okazała się pomocna, bo nie dość że chcieli pomóc, to przede wszystkim nie chcieli mnie zostawić w tyle samego. Zaskoczyło mnie to bo przeważnie zawsze musiałem sobie radzić sam. Pierwsze dokręcenie koła pomogło... na moment. Potem było jeszcze gorzej. Okazało się, że pękła oś i rama może się rozjechać. Powiedziałem więc pilotom którzy mnie asekurowali by pojechali a ja dam sobie jakoś radę.
Transport znalazłem szybko, na szczęście tata wracał z trasy i do domu wróciłem jadąc Scanią Topline.

Pęknięta oś tylnego koła. © KornFanHead

Zastanawia mnie jak ja na tym jechałem przez kilka kilometrów? © KornFanHead

Prawa strona osi © KornFanHead

Lewa strona osi © KornFanHead

Przy okazji hamowania jadąc z góry urwałem też linkę hamulca przedniego.

Zerwana linka przednieo hamulca © KornFanHead

Krótko po okolicy by nie przeforsować się przed jutrem.

Zdając sobie sprawę, że w sobotę jadę na rajd rowerowy z okazji przywitania wiosny, za namową dziewczyny dziś również potrenowałem na rowerku.
To fakt, że sam rajd to tylko około 30 km ale ja osobiście muszę zrobić jeszcze raz tyle, bo trzeba jeszcze do Włocławka dojechać i z niego wrócić, co jak znam życie skończy się na dystansie całkowitym ponad 70 km.
Tak więc dziś pojeździłem sobie znanymi leśnymi ścieżkami i postanowiłem poodkrywać te na których mnie jeszcze nie było. I tak dzięki temu natknąłem się w lesie na krzyż niedaleko jednej wsi. I nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że krzyż jest w środku lasu. Zdjęcia poniżej.

Czasem warto skręcić ze znanego szlaku by w środku lasu znaleźć takie coś. © KornFanHead

Jak się okazuje, wzniesiono ten krzyż w 1958 roku © KornFanHead

Podstawa nosi wyraźne ślady czasu ale płotek widać ustawiony niedawno © KornFanHead

Pogoda się poprawiła. Trzeba było to wykorzystać, najpierw do urzędów z formalnościami a potem trochę rekreacji. Na początek eksplorować nowo odkrytą ścieżkę a potem standardowo nad jeziorko sprawdzić czy młodzież urwała się ze szkoły czy też nie.
Jak się okazało nad wodą pusto, czyli albo już byli wcześniej albo byli wczoraj, bo pozostałości po obecności grupki były widoczne.
A ja sam pojechałbym jeszcze dalej ale nie zabrałem ze sobą nic do jedzenia, więc wypiłem tylko herbatę i wróciłem do domu pod wiatr.
Dziś oprócz telefonu zabrałem cyfrówkę więc fotki lepszej jakości.

Ojej wiatr ambonkę przewrócił. Przynajmniej nikt nie będzie wyglądał na zwierzę by je zabić © KornFanHead

Znowu ktoś przywłaszcza sobie las. © KornFanHead

Owielbiam taki mroczny drzewostan. Las jak z horroru, szkoda że to rzadki obrazek w GWPK © KornFanHead

Taki zakaz wstępu to rozumiem i respektuję. © KornFanHead

Widok na remizę leśną z perspektywy żaby © KornFanHead

Odebrałem dziś maila z informacją, że nie muszę jechać do Włocławka. Poczułem ulgę bo za oknem wiało i wieje jeszcze mocniej niż wczoraj.
Kalendarz przypomniał mi, że muszę pozałatwiać parę spraw urzędowych. Wsiadłem więc na rowerek i ruszyłem by mieć już to za sobą.
Nie wiem jeszcze czy gdzieś się dzisiaj wybiorę, miałem plan na takie lekkie 10 km po okolicy. Biorąc pod uwagę jednak pogodę i zakwasy może dziś zrobię sobie przerwę.
Wiosna przyszła i okazji do wycieczek będzie wiele. Przy okazji powrócę jeszcze do wczorajszej. Otóż odkryłem ciekawą drogę w lesie. Co prawda przedłuża ona lekko dystans do Włocławka, jednak nie ma na niej tyle piachu i korzeni co na tej tradycyjnej. Muszę ją dokładnie obadać. Wczoraj pojechałem na "czuja" i okazało się, że nie musiałem się męczyć po korzeniach i piachach. I tak powinno być.

Chłodno, ale to da się znieść, ale gorzej, że wiało dzisiaj konkretnie.
Wczoraj postanowiłem, że wybiorę się dziś do Włocławskiego PTTK zapisać się na sobotni rajd. Z powodu silnego wiatru wybrałem drogę przez las. Było co prawda spokojniej ale w otartej przestrzeni dało się odczuć chłód.
Kiedy dotarłem na miejsce, okazało się że "pocałowałem klamkę". Zadzwoniłem więc bo dzwonek był przy drzwiach. I przez drzwi właśnie Pani z ochrony mówi, że nikogo nie ma i że raczej do południa ktoś tu urzęduje. A była wtedy 15:30.
Cóż czynić? Wróciłem do domu tą samą drogą.

Wiało dziś solidnie, co dokładnie uwydatnione było na rafli jeziora Wikaryjskiego © KornFanHead

Panorama robiona telefonem, stąd świetlne nieporozumienia © KornFanHead

Chociaż radiowa prognoza zapowiadała, że dziś miało być tak samo ciepło jak wczoraj, okazało się, że było zdecydowanie chłodniej. W drogę zabrałem więc dodatkową bluzę i ruszyłem w drogę z termosem ciepłej herbaty w plecaku. A trasę zacząłem odwrotnie do wczorajszej. Dzięki temu miałem z górki i z wiatrem ale bez szaleństw. Nie rzucałem się na bicie rekordów prędkości bo dziury na drodze skutecznie mnie do tego zniechęcały. Po za tym wolałem zostawić sobie energię na dalsze kilometry.
Do lasu jechało się bajecznie, w lesie oprócz wspomnianej już przeszkody terenowej też bez przeszkód. Przy jeziorach dużo ludzi i czasem miałem wrażenie, że samochodów przy plażach i stolikach jest więcej niż samych ludzi.
Pierwsza przerwa nie mogła się odbyć przy stoliku i ławeczce pod dachem. Alkoholowe towarzystwo rozłożyło się po całości, smrodząc grillem, i choć zachowywali się głośno to i tak nie było ich słychać bo muzyka z auta skutecznie ich zagłuszała. Pierwszy posiłek zjadłem więc na leśnej ścieżce.
Dalej podążyłem dawnym szlakiem kolejny raz czując zadowolenie, ze sprawności wyremontowanego roweru.
Następny odpoczynek odbył się już przy stoliku więc mogłem na moment zdjąć wierzchnią bluzę i odparować.
Następnie leśną drogą żużlową nad ostatnie jezioro według planu i powrót do domu drogą asfaltową. O dziwo nie było pod wiatr i słońce miło grzało choć jeszcze niezbyt pewnie. Mimo wszystko czuć że wiosna wdziera się w krajobraz.
Ogólnie jestem zadowolony z dystansu, z formy i z tego, że pod koniec na liczniku czasem wyświetliło się ponad 30 km/h.
Poniżej parę fotek.

Znowu jakimś debilom się nudziło i dla zabawy przewrócili znak. © KornFanHead

Przydrożny krzyż © KornFanHead

Drzewo nadal leży. Dziś podjazd od drugiej strony. Mech wyraźnie ubity. © KornFanHead

Przerwa na posiłek. Batony były w promocji a w termosie zielona herbata słodzona miodem © KornFanHead

Powoli zaczyna rosnąć nowy las © KornFanHead

Wieża Widoń dorobiła się z tego co widzę paneli słonecznych. Akumulatory do TV będą zbędne w sezonie pożarowym. © KornFanHead

NIENAWIDZĘ!!!!! Kiedy człowiek przywłaszcza sobie las. Natura nie może być czująś własnością! © KornFanHead

Leśny potok. Jak się zazieleni to już nie będze go tak dobrze widać © KornFanHead

Piękna pogoda sprawiła, że wczorajsze postanowienie wręcz musiało zostać zrealizowane. Wyruszyłem więc we wcześniej zaplanowaną trasą. Ponownie chcąc odświeżyć stary szlak i eksplorować niedawno odkryty.
Pierwsza część trasy to istna bajka. Nie spodziewałem się, że po remoncie rowerek będzie tak szedł. Szczerze mówią po lesie musiałem używać sporo hamulca bo prędkość średnia była naprawdę wysoka jak na teren.
Potem było gorzej ale nie traktuję już takich warunków jak kilka lat temu. Pod wiatr i pod górę. Zamiast narzekać, że cały świat się nastawił przeciwko mnie, podjąłem wyzwanie i dałem radę, wyprzedzając paru lokalnych rowerzystów wracających z pracy.
Aha i jeszcze jedna ważna rzecz. Pierwszy raz miałem okazję jechać w samej koszulce termoaktywnej z prawdziwego zdarzenia. Miłe wrażenia i człowiek nie myśli o tym czy się przeziębi od mokrych pleców.
A co do formy, trzeba jeszcze trochę potrenować ale i tak najgorzej nie jest.

Drzewo z kapliczką, której tylko daszek załapał się na zdjęcie © KornFanHead

Nie działająca już mała zapora wodna, relikt PRL-u © KornFanHead

Naturalna przeszkoda terenowa na ścieżce. Jak widać jacyć bikerzy zrobili prowizoryczny przejazd z mchu. © KornFanHead