Pierwsza 80!

Dziupla osłonięta gąszczem liści prezentuje się o wiele lepiej niż wczesną wiosną.


Najdostojniejszy z dostojnych!


Samotny pośród innych o wiele młodszych


Ej Ty, robisz se te zdjęcia a ja tu czekam i stygnę. Dosyć tego dobrego, wsiadaj i jedziemy dalej, jeszcze długa droga przed nami!


Na skrzyżowaniu w prawo i jazda na Nowy Duninów. Najdłuższa prosta w dodatku nad Wisłą.


Chwila na oddech i większy łyk wody przy kościółku w miejscowości Dąb Polski.


Oglądamy, nie dzwonimy :)


Widok od strony najmniej uczęszczanej.


Ostatnie spojrzenie i jedziemy dalej!


Skoki Duże. Ta Pani po lewej nie modli się. Ona czyta sobie książkę....


A ta ćwiczy jazdę konną.


Zajazd Pod Żaglami. Tym razem nie robię postoju tylko jadę dalej, ale stateczek trzeba uchwycić obowiązkowo!


No to wjeżdżam na Mazowsze. Uśmiech na twarzy i motywująca satysfakcja.


Wisła, tak spokojna dzisiaj.


2 tygodnie temu o tej godzinie to dopiero z domu wyjeżdżałem.


Jedna z wielu zatoczek na Wiśle. Ta widoczna z drogi. Parę żaglówek, jedną z nich cumują właśnie ojciec z synem.


Nowy Duninów zdobyty po raz 2 w tym roku. Ale w ogóle po raz pierwszy od tej strony!


W zatocze też spokojnie. Dwa tygodnie temu było tu mnóstwo ludzi.


Nowy Duninów to naprawdę urokliwa miejscowość.


Dobra dobra, kończ te chipsy i jazda. Po za tym radzę uzupełnić bidon bo jedziemy na rezerwie.


Korzystają ludzie z wakacji


Pośmigało by się takimi sprzętami...


Spojrzenie na jeden z pałacyków. Na większe zwiedzanie pozwolę sobie innym razem.

Tymczasem w bodonie zimna pepsi, w kieszeni na plecach batony, czarne bryle na oczach bo skręciłem w prawo czyli na południe a prawej słońce daje po twarzy.


Tradycyjnie


No to jedziemy dalej.


Przerwa na siku. Normalnie to już tutaj bym odbijał w prawo, ale nie tym razem, dziś strzałeczka prosto.


Szukam sobie w lesie drzewka do podlania a tutaj nagle to...


Dotarłem do Gminy więc już z górki.


Kościół w Lucieniu w remoncie. Duża ofiara musiała być.


No to jestem na ścieżce rowerowej. Może trochę wolniej ale za to na pewno bezpieczniej.

Nagle dzwoni babcia. Wnuczek gdzie jesteś? Za Gostyninem! Mój Boże dalej nie mogłeś, zdrowia nie szanujesz! A mi się babciu wydaje że wręcz przeciwnie!


Parę razy trzeba zmienić stronę ulicy, czasem spotyka się oznakowanie które w zasadzie i tak niczego nie zmienia. Ale ciągle się jedzie i to komfortowo.


Lubię takie mostki. A niedaleko kolejny znak, że jednak znowu jest to ścieżka rowerowa!


Gostynin zdobyty po raz drugi, i jednocześnie po raz pierwszy od tej strony!


Tym razem omijam centrum i jadę tzw. obwodnicą. Zabawne ile lat budowali ten krótki odcinek drogi. Na tym zdjęciu jest widoczna połowa długości.


Ledwo się człowiek ucieszył ze ścieżki a ona już się kończy na rondzie. Zaraz odbiję w prawo na Kowal.


Figurka stojąca przy rondzie.


Widok na zameczek.


Cmentarz ewangelicko-habsburski, następnym razem trzeba będzie się tutaj dłużej pokręcić. Teraz dopiero go odkryłem.


A więc skręcam na Kowal i 23 km prostej. A po drodze taka mała firma z takimo oto samochodami. Zawsze chciałem zrobić im zdjęcie!


kujawsko-pomorskie czyli jestem już u siebie.


Baruchowo, słońce już zaszło, ale daje jeszcze trochę światła i piękny zachód który jest drogowskazem.


A to już zachód sfotografowany w Kowalu. Dzięki pogodzie nie musiałem włączać dynama. Wspomagałem się tylko migaczami.

W bidonie pusto, batony zjedzone, w słuchawkach muzyczka, a gdy już wszedłem do domu, popatrzyłem raz jeszcze na licznik odczułem niesamowitą satysfakcję.

No to teraz wypadałoby zaatakować stówkę:)